پری کوچک ِ بزرگ

حدود 9 شب بود و دقیقا شب چون هوا تاریک بود چون دوشنبه بود و چون حالا توی دیماه 91 هستیم.قرار شد فرداش برویم.از روی لیست ثابت وسایل سفر با توجه به نوعش!چمدانها را بستیم.

 جمعه هم طبق قرار 6 بیدار نشدیم و 6:30 حرکت نکردیم.امابه موقع رسیدیم. پری تازه بیدار شده را بوسیدم.به مادر خسرو فقط دست دادم و با فرهاد چند کلمه حال و احوال کردم و با دخترک توی اتاقش خلوت کردیم.

 اتاقی که یک زمانهایی دو تایی نه سه تایی بهم می ریختیمش و مرتب می کردیم.می گفت خاله و مامانم خوش سلیقه اند.زیاد حرف نمی زنیم:کمی از مدرسه...امتحان ها،مزخرف بودن درس حرفه و فن یا باربی هایی که چیده توی جاجورابی.چند تا عکس را هم که با گیره های فانتزی ای که براش خریده بودم به دیوار اتاقش آویزان کرده نشانم می هد. کتابهایش رامرتب چیده.با وسواس نگه داری می کند.لاک ها و عطر هاش یک طرف و عروسک هاش طرف دیگر.نوجوانی زیبا،دست و پا زدن بین کودکی و بزرگسالی توی اتاقش موج میزند. حضور همدیگر را غنیمت می دانیم.مو هایم را که مرتب میکنم دلش می خواهد اظهار نظر کند چیزی نمی گوید.خود دار است و مغرور با احتیاط حرف میزند.

بعضی وقتها دی دخت صدایش می کنم.همین روزها بدنیاآمد.حالا حسابی بزرگ شده.سعی میکنم مثل یک خانم باهاش رفتار کنم.سربسته چیز هایی راجع به خودش حالیم میکند.بزرگ شدنش را حالیم می کند.
 با خودم فکر می کنم که دخترک ،خانمی شده برای خودش و من بزرگ شدنش را تنها تلفنی می شنوم.

 -خواب میدیدم آسیه خاتون توی خواب برام آواز می خواند.از آن آوازهایی که بوی بهشت می دهد....نشود فاش کسی آنچه میان من و توست.

 -92ی تو(تحویل می دهی) و 93ی من (تحویل می دهم) را بریدیم و دوختیم!مبارک

-احتمالا به این پست برچسب دیگری-بعد ها-اضافه خواهدشد.