رد شدن به محتوای اصلی

به صد ناز آمدم

اینستا گردی مفصلی در رختخواب نمودیم.با توجیه مطالعه و تفکر!بعد که خوب دچار تهوع شدم گوشی رو گذاشتم بالای سرم که صبح بیدارم کنه-اگه خواب نمونه طفلک-اومدم بخوابم که "توتوی خواب ناز غلت معناداری زدی،اینکه چطور پی به معناش بردم هم از ویژگی های یک زن است!واونوقت یکهو به این نتیجه رسیدم که جدا حالم از اینستا بهم می خوره و باید برگردم به بلاگ دلبندم.اینجا سومین بلاگی بود که باز کردم و بعد که فیلتر شد رفتم بلاگفا!حالا هم یه دل میگه مبادا پای غریبه به اینجا باز شده باشه؟یه دل هم میگه همینجا بمونو بنویس!اینقدر از نامحرم جماعت خسته ام که دلم یه خلوت می خواد که فقط محارم بتوننن مجوز ورودش رو بگیرن!اینه که نمی دونم چقدر اینجا دوام خواهم آورد؟
واما 
چرا باید بنویسم؟
نمی دونم.انگار به وراجی ابدی گرفتارم!
چه انتظاری دارم؟
بلاگ اسپات در فیلتر بماند!
چه آرزویی دارم؟
فیلتر شکن  نامحرمان یاری نکند که قدم رنجه نمایند و به این صفحه خانه بیایند!

نظرات

پست‌های معروف از این وبلاگ

بابا

  بی تاب بودم و چاره نداشتم که تو را در اتاق ته باغ زندانی کنم...تنها برای خودم.وقتی پسرک توی دلم بود،بی تاب بودم بی تابی ام از جنس دیگری بود اما بی تاب بودم...باغ را ساختم،‌‌باغ آرامی در ناکجاآباد.درختهاش؟ از هر چه فکر کنی و دلت بخواهد.اتاق سفیدی ساختم   با پنجره های بزرگ و پر ازنور.پنجره ها به گل های رز باز میشد.رزهای صورتی.می دانی رز صورتی آرام است.رز سفید سر براه و رز قرمز گستاخ.من رزهای صورتی کاشتم در جست و جوی آرامش.پسرک توی اتاق بود با او و من هر روز در تخت کوچک میان ملحفه های سفید و پر از نور پسرکم را می بوییدم.پسرک که به دنیا آمد کمتر به باغ می رفتم ولی باغ سر جایش بود همانطور آرام و سبز و زیبا.تو که رفتی بی تاب شدم.فکر نبودنت عصبانی ام کرد.شب های زیادی با تو بگو مگو کردم و بگو مگو که چه عرض کنم.من گفتم و تو شنیدی.می دانستم حتی اگر بخواهی هم نمی توانی برگردی و حتی اگر برگردی هم حرف هایمان به سکوت ختم می شود.همان ...را می گویم...حتی حالا هم نمی توانیم درباره اش حرف بزنیم.دیدم چاره ای ندارم...باید با تو در جهانی موازی همزیستی کنم تا تاب بیاورم.آن طرف باغ اتاقی ساختم.نه ...

سیزده به در

  تنها »  شدم رفتم   کنار   پنجره   چکاد   اومد   به   پرنده   ها   نگاه   کردیم   من   گفتم   پرستو   ها   چکاد   گفت   کبوترها ... رفتم   تو   خلا !  تنهاییم خالی   شد ! بعد   هی   خالی   و   خالی   تر   شد ... سبک  ! رفتم   بالا ... ابرها   خالی   بودن   فهمیدم   چرا   اینقدر   پرنده   ها   سبک هستن. سیزده   که   بدر   شد   مرزه   و   ریحون   و   جعفری   تره   آشی   رو   ریختم   تو   یه   کاسه   دلتنگیمو   قاطی   نخود   و   لوبیای   از   قبل خیس   داده   کردم   و   ریختم   تو   قابلمه   کشک   و   ماست   و   رشته   رو   که   اضافه   کردم   دلتنگی   لابه   لای   آش   گم   شد   و ...