رد شدن به محتوای اصلی

رحیم مولاییان

دلم برایش تنگ شده بود.دلم برای صدایش و اطمینان و امنیتی که در صدایش است، برای وسعت لبخندش تنگ شده بود.رحیم مولاییان را می گویم؛استاد نقاشی ام.دیروز  با مریم دوست  عصر خیلی خوبی را در گالری سیحون گذراندیم.مراسم افتتاحیه نمایشگاه نقاشی رحیم مولاییان.با ترانه "هوا مشته سیو ابره"ی فداییان ویاد معصومه سیحون. مثل همیشه متفاوت.مثل همیشه پر ازتازگی.مثل همیشه وادارت میکند درنگ کنی فکر کنی.هم خودش.هم نقاشی هایش.وقتش را داشتیدواهلش هستید،ببینید.بعد اینکه مهدی فلاح را دیدم.خوشنویسی هایش رابیشتر از بقیه  دوست دارم.مثل جریان موسیقی آرامم میکند.مثل صدایش.دیدنش دلم را روشن کرد.
آرام ام آرامم.
برچسب‌ها:

نظرات

‏هما گفت…
اتفاقا ما هم چن روز پیش نمایشگاه(و چشنواره) داشتیم نه ب خوبی نمایشگاه شما اما...
یکی از کارای ماهی هم کوچولو سوم شد.
سر نمی زنی گلی؟!
شنبه, دی ۱۸, ۱۳۸۹ ۱۲:۱۴:۰۰ قبل‌ازظهر
‏مریم گفت…
نگارم چه روز خوبی رو گذروندیم .خیلی خوش گذشت.
شنبه, دی ۱۸, ۱۳۸۹ ۱۰:۵۹:۰۰ بعدازظهر
‏ايوب گفت…
خوش به حالت
كاش وقت مي شد برم
دوشنبه, دی ۲۰, ۱۳۸۹ ۵:۴۶:۰۰ قبل‌ازظهر
‏ا.شربیانی گفت…
انگار آن آموزگاری یکساله در سال 1348 هنوز دست از سرم برنداشته، وادرات است یا واردات، چه خوب می نویسی، کاش مرا هم توان نوشتن بود
پنجشنبه, دی ۲۳, ۱۳۸۹ ۱۱:۳۴:۰۰ بعدازظهر
ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

در بغل عشق، خزیدن گرفت

اینکه از صبح یکسره کار می کنم وفکر و هیچ خسته نمی شوم از کارو اینکه سر ظهردرسکوت اتاق -همکارهای پر سرو صدام امروز کم پیدا بودند-با مشاور مخصوص ام-تو-حرف می زنیم و جایی که من کم میاوورم تو بجایم فکر می کنی و برنامه می ریزی و من برنامه هارا بهم تا به توافق می رسیم.واینکه سفارش غذا می دهم و اینکه تمام عصرم را با علاقه و بدون خستگی در سکوت دلخواهم کار می کنم و علیرغم اینکه محاسباتم در مورد پیشرفت کار -بخاطر اشتباه همکار محترمم در کارگزینی-درست از آب در نمی آیدوحوالی 6عصر سرد امروزمیز کارم را در شلوغ ترین وضع ممکن رها می کنم به مقصد خانه-یعنی دستهات-هیچ احساس خستگی نمی کنم.واینکه همینکه می رسم خانه یک فنجان چای نسترن گرمم می کند ودرازکش کارتون می بینم-دقیقاکارتون...بیگانگان زیر شیروانی-و به بعضی جاهاش که می رسم بلند می خندم تافی با طعم توت فرنگی می خورم -بدون درد ابدی وجدان تپلم-واینکه کتاب خیره به خورشید راشروع میکنم.اینکه با توخیال تلافی روز تولد را می بافیم.اینکه برایم chucklesمی خری!این یعنی صبح یعنی بهار. به همکارم می گفتم سکوت از لوازم ضروری زندگی من است،چه خوب که از صبح نبودید!!!
۹ نظر
بیشتر بخوانيد

بهانه!!!

خوب این هیچوقت اینقدر حاد نشده بود.کهنه و مزمن بود.اینکه دلم بخواهد به پهلو دراز بکشم،سرم را همراه همه خستگیم روی بالشم بگذارم و بی معطلی بخوابم والبته که دیگر از خواب بیدار نشوم.شاید هیچوقت اینهمه خسته نشده بودم از بیداری.آنوقت تو فکر میکنی وقتی بخوابم باز هم می توانم از ساندویچ های آیدا بخورم؟یانه؟بعید میدانم.من که ملانی بیبی نیستم.من نگارم.می دانستی؟خوب اهمیتی ندارد.سهم من از ساندویچهای آیدامال تو.اما بین خودمان بماند.بدم نمی آمد ملانی بیبی باشم و گهگاه شکلات داغ بنوشم.خوب این یکی جا می ماند،تو هیچ وقت شکلات داغ سفارش نمی دهی.چه کار کنیم؟می بینی؟باز هم نمی توانم بخوابم.چاره ای نیست.بیدار می مانم تا بقیه شکلات ها را بخورم.و سفیده تخم مرغ هارا.و همه ماهی ها و میگو ها راو چیزهای دیگری که به جای من نخواهی خورد...
۷ نظر
بیشتر بخوانيد

the dreamers

-ساعت 30:30دراز میکشم گوشیم از روز قبل خاموش است.با ساعت کوکی جهیزیه که مامان با خوش خیالی طی قرن گذشته  خریده بود ور میروم.بالا خره موفق می شوم کوکش کنم که 4 زنگ بزند بروم سر کلاسم.5 دقیقه بعد تا میایم کفه ام را بگذارم تلفن زنگ می خورد.بلند می شوم. -گوشیت خاموشه؟ و گفتگو ادامه دارد.اصولا دایره گفتگو های من و مریم متنوع است.از نمایشگاه نقاشی ش شروع می کند تا قیمت ساندویچ میکر فلر و  بحران اقتصادی واضافه وزن.آخرش هم زنگ خانه اش را میزنند و گفتگو تمام میشودو البته در همین حین کلاس کنسل می شود و تعطیلات من شروع !از وبگردی گرفته تا دو چرخه و هورمزد و دوش و ...حدود8:30  از آرایشگاه.می آیی.طبق معمول نمی بینم!تا می پرسد چطور است و من شرمنده می گویم عالی!البته انصافا ایندفعه گند نزده بود به موهاش. -حالا ساعت 9 شده رفته سنگ نوردی.قبل از رفتن تاکید میکند که حسن هم می آید.من هم تفی حواله م.م.لکت می کنم که نمی توانم با حسن تمرین کنم.برو خوش باش.گشنمه.الحمدلله هیچی برای خوردن نداریم.یخچال همیشه خالی است.گشادی ام می آید خونه اماجون بروم.حوله به تن سرم را میکنم توی یخچال.نیست.چیزی نیست.توی کابینت
۷ نظر
بیشتر بخوانيد