رد شدن به محتوای اصلی

اتوبوس نوشت

هی زمونه
یه جوری ام
مث همیشه،
نه
انگار یه کم بدتر ازهمیشه
آره انگار صداش بیشتره
لا مصب قلبمو می گم
یکی ام که داره توش رخت می شوره
رخت هفت ساله اش رو نیگر داشته
انگار تمومی نداره
لعنتی
هی می شوره
هی حال منه که بد میشه
هی یه جوریم میشه
هی زمونه
تو که اینهمه تندوتیز میگذری
خب این چند ساعت چرا نمی گذره
سخت نگیر جون من
بزا چشامو وا کنم ببینم گذشته
این چند ساعتو می گم
یه وقت تند نری
ببینم اومده و رفته!
هی زمونه
اصلا بزا بهت بگم
ببین من اونو دوسش دارم
راستش بهت نگفته بودم
آره اینطوریه!
هی زمونه
دلخور نشو
به اندازه کافی خرهستی که بفهمی
خب حالا میگی یا نه؟
این لعنتی کیه که رختاش تموم نمیشه؟؟؟
برچسب‌ها:

نظرات

‏Unknown گفت…
قلب شما خیلی جدیده، مواظبش باش، من تا حالا ندیدم تو قلب کسی رخت بشورن! البته تا الان قلب کسی رو هم ندیدم
یکشنبه, بهمن ۱۰, ۱۳۸۹ ۱۰:۲۹:۰۰ بعدازظهر
‏نگار گفت…
"حماقت نکن"شما می تونی بخونی دل!اونوقت شاید دل کسی رو دیده باشی!
دوشنبه, بهمن ۱۱, ۱۳۸۹ ۴:۳۵:۰۰ قبل‌ازظهر
‏تو! گفت…
پس اینطوریه!!! دوسش داری!رختم که میشوره! خرم که هست ! منم که پرتقال می فروشم!
دوشنبه, بهمن ۱۱, ۱۳۸۹ ۸:۳۸:۰۰ بعدازظهر
‏دمادم گفت…
بسیار دل نشین بود این ترانه.
سپاس
سه‌شنبه, بهمن ۱۲, ۱۳۸۹ ۱۲:۰۰:۰۰ بعدازظهر
‏ا.شربیانی گفت…
انگار نوشتی، نمیدانم آنگاه که واژه قلب را میشنوم، آن معنی دیگرش هم تداعی میشود، اما دل هم گاه با شکم نشست و برخاست میکند، اصلا همین که نوشتی قشنگتره، صبح صادق و سحر است انگار
شنبه, دی ۱۰, ۱۳۹۰ ۱۰:۴۷:۰۰ بعدازظهر
ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

بابا

  بی تاب بودم و چاره نداشتم که تو را در اتاق ته باغ زندانی کنم...تنها برای خودم.وقتی پسرک توی دلم بود،بی تاب بودم بی تابی ام از جنس دیگری بود اما بی تاب بودم...باغ را ساختم،‌‌باغ آرامی در ناکجاآباد.درختهاش؟ از هر چه فکر کنی و دلت بخواهد.اتاق سفیدی ساختم   با پنجره های بزرگ و پر ازنور.پنجره ها به گل های رز باز میشد.رزهای صورتی.می دانی رز صورتی آرام است.رز سفید سر براه و رز قرمز گستاخ.من رزهای صورتی کاشتم در جست و جوی آرامش.پسرک توی اتاق بود با او و من هر روز در تخت کوچک میان ملحفه های سفید و پر از نور پسرکم را می بوییدم.پسرک که به دنیا آمد کمتر به باغ می رفتم ولی باغ سر جایش بود همانطور آرام و سبز و زیبا.تو که رفتی بی تاب شدم.فکر نبودنت عصبانی ام کرد.شب های زیادی با تو بگو مگو کردم و بگو مگو که چه عرض کنم.من گفتم و تو شنیدی.می دانستم حتی اگر بخواهی هم نمی توانی برگردی و حتی اگر برگردی هم حرف هایمان به سکوت ختم می شود.همان ...را می گویم...حتی حالا هم نمی توانیم درباره اش حرف بزنیم.دیدم چاره ای ندارم...باید با تو در جهانی موازی همزیستی کنم تا تاب بیاورم.آن طرف باغ اتاقی ساختم.نه ...
ارسال یک نظر
بیشتر بخوانيد

سیزده به در

  تنها »  شدم رفتم   کنار   پنجره   چکاد   اومد   به   پرنده   ها   نگاه   کردیم   من   گفتم   پرستو   ها   چکاد   گفت   کبوترها ... رفتم   تو   خلا !  تنهاییم خالی   شد ! بعد   هی   خالی   و   خالی   تر   شد ... سبک  ! رفتم   بالا ... ابرها   خالی   بودن   فهمیدم   چرا   اینقدر   پرنده   ها   سبک هستن. سیزده   که   بدر   شد   مرزه   و   ریحون   و   جعفری   تره   آشی   رو   ریختم   تو   یه   کاسه   دلتنگیمو   قاطی   نخود   و   لوبیای   از   قبل خیس   داده   کردم   و   ریختم   تو   قابلمه   کشک   و   ماست   و   رشته   رو   که   اضافه   کردم   دلتنگی   لابه   لای   آش   گم   شد   و ...
ارسال یک نظر
بیشتر بخوانيد