رد شدن به محتوای اصلی

تماشا

این روزها دیدم:
راز کلز
میل مبهم هوس
در مورد میل مبهم هوس  بونوئل که بحثی نیست.
اما انیمیشن راز کلز را پسندیدم.می پسندید.ببینید.
فیلمهایی بود که دیدم.اما این روزها غیر از فیلم ها چیزهایی هم دیدم.فقط دلم نمیخواهد بنویسم.همین.
برچسب‌ها:

نظرات

‏دمادم گفت…
کوتاه و مختصر اما وسوسه کننده درعوتش به دیدن این فیلم ها.
سپاس
شنبه, آبان ۱۵, ۱۳۸۹ ۸:۵۰:۰۰ قبل‌ازظهر
‏ICE گفت…
فیس بوک بسی ما را در نظر گذاشتن تنبل نموده...به یک لایک اکتفا میکنیم و خودمان را خلاص میکنیم که طرف فهمیده باشد حالا یک نیم نگاهی به نوشته اش داشته ایم..... راستش نوشته هایت خیلی به دوره ای که تهران بودم شبیه است... من خستگی و روزمرگی و تنهایی و بهت سرگیجه را میگیرم از اینجا.... این هم مرحله ایست...بد نیست....
یکشنبه, آبان ۱۶, ۱۳۸۹ ۴:۴۲:۰۰ قبل‌ازظهر
ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

بابا

  بی تاب بودم و چاره نداشتم که تو را در اتاق ته باغ زندانی کنم...تنها برای خودم.وقتی پسرک توی دلم بود،بی تاب بودم بی تابی ام از جنس دیگری بود اما بی تاب بودم...باغ را ساختم،‌‌باغ آرامی در ناکجاآباد.درختهاش؟ از هر چه فکر کنی و دلت بخواهد.اتاق سفیدی ساختم   با پنجره های بزرگ و پر ازنور.پنجره ها به گل های رز باز میشد.رزهای صورتی.می دانی رز صورتی آرام است.رز سفید سر براه و رز قرمز گستاخ.من رزهای صورتی کاشتم در جست و جوی آرامش.پسرک توی اتاق بود با او و من هر روز در تخت کوچک میان ملحفه های سفید و پر از نور پسرکم را می بوییدم.پسرک که به دنیا آمد کمتر به باغ می رفتم ولی باغ سر جایش بود همانطور آرام و سبز و زیبا.تو که رفتی بی تاب شدم.فکر نبودنت عصبانی ام کرد.شب های زیادی با تو بگو مگو کردم و بگو مگو که چه عرض کنم.من گفتم و تو شنیدی.می دانستم حتی اگر بخواهی هم نمی توانی برگردی و حتی اگر برگردی هم حرف هایمان به سکوت ختم می شود.همان ...را می گویم...حتی حالا هم نمی توانیم درباره اش حرف بزنیم.دیدم چاره ای ندارم...باید با تو در جهانی موازی همزیستی کنم تا تاب بیاورم.آن طرف باغ اتاقی ساختم.نه ...
ارسال یک نظر
بیشتر بخوانيد

سیزده به در

  تنها »  شدم رفتم   کنار   پنجره   چکاد   اومد   به   پرنده   ها   نگاه   کردیم   من   گفتم   پرستو   ها   چکاد   گفت   کبوترها ... رفتم   تو   خلا !  تنهاییم خالی   شد ! بعد   هی   خالی   و   خالی   تر   شد ... سبک  ! رفتم   بالا ... ابرها   خالی   بودن   فهمیدم   چرا   اینقدر   پرنده   ها   سبک هستن. سیزده   که   بدر   شد   مرزه   و   ریحون   و   جعفری   تره   آشی   رو   ریختم   تو   یه   کاسه   دلتنگیمو   قاطی   نخود   و   لوبیای   از   قبل خیس   داده   کردم   و   ریختم   تو   قابلمه   کشک   و   ماست   و   رشته   رو   که   اضافه   کردم   دلتنگی   لابه   لای   آش   گم   شد   و ...
ارسال یک نظر
بیشتر بخوانيد